سفر ایرانیان به جزیره ای تازه كشف شده!
سفرگو: جزیره زیبای هنگام از مجموعه جزایر خلیج فارس در كنار جزیره قشم است كه به واسطه حضور دلفین ها در آب های نزدیك جزیره، شهرت زیادی دارد.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، هنگام جزیره ای كوچكی به حساب می آید كه معمولا گردشگرها برای بازدید یك روزه و یا چند ساعته به آن سر می زنند.
دیدن جذابیت های كشورمان باید جزو اولویت ها باشد. هنوز مكان های بكر با طبیعت حیرت انگیز سراسر ایران وجود دارد كه سفر كردن به آن ها هزینه و دردسر زیادی ندارد. یكی از این جاذبه های طبیعی، جزیره هنگام در استان هرمزگان است. اطلاعات بیشتر درباره این جزیره و جزابیت هاش را در این مطلب می بینید.
«جزیره قشم» بعنوان بزرگ ترین جزیره خلیج فارس، هر ساله میزبان گردشگران زیادی است. با این حال، اگر توانایی های بی شمار این جزیره و البته جزیره كیش، از قوه به فعل درآیند، می توان درآمد ارزی فراوانی را از گردشگری این منطقه، نصب و جذب كشور كرد.
اگرچه برنامه رساندن قشم به یك منطقه توریستی و مبدل شدن آن به یكی از جزایر معروف زمستانی جهان برای جلب جهانگردان داخلی و خارجی از سال 1350 در دستور كار قرار گرفت و «علی شمس اردكانی» اولین رئیس منطقه آزاد قشم بود كه در 24 مرداد 1369 از جانب رئیس جمهور وقت، به این سمَت منصوب گردید. با این وجود امروز، قشم، هرچند كُند، در مسیر پیشرفت قرار گرفته، اما در جزایر حاشیه آن چون «لارَك»، «هرمز» و «هنگام»، با وجود تلاش های بومیان، به شكل سازمان یافته، چنان كه باید، پیش نرفته است.
وقتی در ساحل «هنگام» می ایستید گویی به جزیره ای تازه كشف شده می نگرید؛ جزیره ای بكر و دست نخورده. «هنگام» كه در جنوب بزرگ ترین جزیره خلیج فارس واقع شده، 33.6 كیلومتر مربع وسعت دارد و مخروط ناقصی را تشكیل می دهد. البته وسعت هنگام، به همراه آبادی های كوچك و بزرگ اطرافش، به حدود 50 كیلومتر مربع می رسد. فاصله جزیره تا بندرعباس حدود 43 مایل دریایی (حدود 79 كیلومتر) و تا شهر قشم حدود 29 مایل دریایی (حدود 54 كیلومتر) است.
این جزیره كه دربردارنده معادن سرب و نمك است، ارتفاعات آهكی دارد كه مرتفع ترین نقطه آن، كوه ناكس با 106 متر ارتفاع است. «هنگام» اما بر دو بخش است كه هنگام كهنه و هنگام نو خوانده می شوند. فاصله این دو بخش در طولانی ترین قطر آن، 9 كیلومتر است.
مردم هنگام، از گذشته های دور، به ماهیگیری و صیادی اشتغال داشتند و هنوز هم، همه 103 خانوار آن، به این كار اشتغال دارند، اما در سال های اخیر، به جهت ورود گردشگران به هنگام، آنان هم به مشاغلی چون هدایت قایق های مسافران از قشم به هنگام، حضور در غرفه های بازارچه محلی جزیره و كارهایی از این دست، می پردازند، هرچند شغل اصلی اهالی روستای قدیم هنگام، ماهیگیری بخصوص صید كوسه بوده است.
هنگام چگونه برویم؟
قشم در 1471 كیلومتری مركز ایران و 22 كیلومتری مركز استان هرمزگان قرار گرفته است. اگر با هواپیما می آیید، بهای بلیت از پایتخت تا بندرعباس، 179 هزار تومان و تا قشم 184 هزار تومان است و یك ساعت و 50 دقیقه بعد در مقصد خواهید بود.
اگر انتخاب تان مسیر ریلی باشد، می توانید یك روز در بین، بعد از پرداخت 42 هزار و 800 تومان، ساعت 12: 55 از تهران حركت كرده و ساعت 6: 50 بامداد روز بعد در بندرعباس باشید. طبیعتا سخت ترین راه هم اتوبوس است. هر روز از ساعت 10: 45 بامداد تا ساعت 19: 45 اتوبوس هایی كه هزینه شان، بسته به نوع آن، 31 هزار و 52 هزار تومان است، از ترمینال جنوب راهی مركز استان هرمزگان می شوند. تنها یك اتوبوس كه قیمت بلیت آن 41 هزار تومان است، ساعت 9: 45 بامداد هر روز، به طرف قشم می رود و حدود 20 ساعت بعد به جزیره می رسد.
اگر با هر وسیله ای به بندرعباس رسیدید، به اسكله شهید حقانی بروید و با پرداخت هفت هزار تومان هزینه اتوبوس دریایی، به قشم برسید. رفت و آمد به جزیره هنگام با استفاده از اسكله ای در «ساحل كندالو» در نزدیكی روستای شیب دراز واقع در بال جنوبی جزیره قشم انجام می گردد. فاصله شهر قشم تا اسكله كندالو حدود 55 كیلومتر و فاصله فرودگاه قشم تا اسكله كندالو حدود 10 كیلومتر است.
در صورتی كه با خودرو شخصی وارد قشم شوید فاصله شما از اسكله ورود خودرو به قشم (اسكله لافت) تا اسكله كندالو حدود 35 كیلومتر است. اگر در قشم با آژانس ها، تورها و تاكسی ها تماس بگیرید به راحتی می توانید به سمت جزیره زیبای هنگام (اسكله كندالو) حركت كنید. در اسكله هنگام (كندالو) قایق ها منتظر گردشگران علاقه مند هستند.
لنگر اندازی انگلیسی ها حتی در هنگام!
انگلیسی ها بر این عقیده بودند كه جزیره هنگام، با داشتن سواحل عمیق و مناسب و البته چاه های آب، برای برانداختن لنگر كشتی های شان، مكان مناسبی به شمار می آید. علاوه بر این، كارشناسان نظامی شان، این جزیره را به علت واقع شدن در منطقه استراتژیك، به لحاظ نظامی و ژئوپلیتیك، مهم ارزیابی كرده بودند. از همین رو در سال 1799 میلادی، سر جان مَلكُم، ماموریت یافت تا به ایران آمده و ضمن ارائه تحلیلی از اوضاع ایران و رفتار ایرانیان، مقدمات حضور استعماری شان را در آن سرزمین، فراهم آورد. به جهت حاكم بودن كریم خان زند، علی الظاهر توفیقی حاصل نشد، اما آنان دست نكشیدند.
انگلیسی ها در عهد قاجاریان، با بنا كردن خانه ها و تاسیساتی چون انبار زغال، تلگراف خانه، كوشش كردند تا نفوذشان را بالا برند. سپس، تاسیسات بندری و دریانوردی فراوانی ساختند و از همین طریق، بر خط كشتیرانی خلیج فارس نظارت داشتند. در نهایت هم در سال مشروطه (1285/1904)، خط تلگرافی از جاسك به هنگام احداث كردند. امروزه این مستحدثات، محلی برای بازدید ایرانی ها شده است؛ از هر آنچه انگلیس در اندیشه آن بود و نتوانست به دست بیاورد.
كوه هایی به رنگ خون
اما هنگام، كوه هایی دارد كه خاك آنها، قرمز رنگ است و به گلك شهره است. علاوه بر آنكه از این خاك، در صنعت سنگ های تزیینی و ساختمان سازی استفاده می گردد و در مناطق مركزی جزیره، كاربردی هم در ساخت اسكله و تاسیسات مورد نیاز آن دارد، به شكلی اعجاب آور، برای تهیه نوعی از مربا، به نام مربای سوراخ استفاده می گردد.
تماشای مرجان و توتیا به همراه ماهیگیری در ساحل نقره ای
ساحلی در هنگام است كه مردم به آن به ساحل نقره ای لقب داده اند. آب در این ساحل به اندازه ای شفاف و زلال است كه وقتی از قایق به درون آب نگاه می كنید، عبور ماهی هایی را می بینید كه به رنگ نقره ای دیده می شوند. اگر از قایقران، خواهش كنید ممكن است كه برای شما ماهی هم بگیرد. جز این، هنگام هم مرجان هم دارد و هم توتیا. فقط مواظب باشید اگر برای آب تنی به آب زدید، تیغ های تیز توتیاها، به پاهای تان صدمه وارد نكنند.
صید كوسه در اطراف جزیره هم چیزی است كه نباید تماشای آن را از دست بدهید. هنگام، البته آهوی بومی و لاك پشت پوزه عقابی هم دارد كه در خطر انقراض است و اهالی، بسیار مراقب هستند تا سبب نابودی شان نشوند. ناگفته نماند در سال 1390، مزرعه ای هم برای پرورش میگو با ذخیره پنج میلیون لارو میگو شروع به كار كرد كه نتایج در آینده نزدیك روشن خواهد شد.
هنگام با سنگ هایی شبیه انسان
وقتی از اسكله كندالو به طرف جزیره هنگام حركت می كنید، قایق ها در ساحلی پهلو می گیرند كه شنی است. اینجا، تنها یكی از سه روستایی است كه در دل هنگام جای گرفته است؛ هنگام نو. این روستا، بهترین جای جزیره است و شامل تاسیسات اسكله، پاسگاه انتظامی، كارخانه آب شیرین كن، دفتر پست و مدرسه، می گردد. دیگر، روستای غَیل - به معنای هر وادی كه چشمه ها در آن جاری شود - است كه درخلال دو روستای كهنه و نو واقع شده است.
بومیان، از آن رو این نام را بر روستا نهاده اند كه غَیل، به علت واقع شدن در گودی، آب بسیاری را در خود جمع می كند. از این روستا نروید. زیرا در آن سنگ هایی عجیب قرار دارد كه شبیه انسان هستند. در افواه مردم، چنین رواج یافته كه این سنگ ها، از آن مادر و دختر یاستن هستند چون كه در عهد كهن، هنگام فرار از زورگویان و جباران زمانه، دست دعا به آسمان برده و از خداوند یاری طلبیدند در همان موقع، آن ها به سنگ تبدیل شدند و چنین اثری، از آنها باقی مانده است.
در نهایت هم به بخش كهنه هنگام در فاصله چهار كیلومتری هنگام نو، می رسیم كه جمعیتی كمتر نسبت به آن دو روستای دیگر دارد و اغلب خانه هایش، خالی از سكنه شده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب