گیسوان هزار ساله به چاپ دوم رسید
سفرگو: ˮگیسوان هزار سالهˮ روایت ˮاسماعیل یغماییˮ، از جستجوهای دهه ۴۰ در محوطه های تاریخی به چاپ دوم رسید.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، با استقبال خوانندگان از این كتاب، "نشر نو" در جریان رویداد نمایشگاه بین المللی كتاب تهران فروش چاپ دوم آن را آغاز كرد.
در این كتاب اسماعیل یغمایی، دیرینه شناس پیشكسوت برای اولین بار به نگارش خاطرات دیرینه شناسی خود پرداخته است. خاطرات «گیسوان هزار ساله» فقط كارشناسان، پژوهشگران و علاقمندان دیرینه شناسی را مخاطب قرار نمی دهد، بلكه عموم خوانندگان ارتباط دوستانه ای با قلم روان و داستان گویی شیرین او پیدا می كنند.
كتابِ اسماعیل یغمایی كه راهی طولانی در كاوش محوطه های تاریخی ایران پیموده، از مجموعه «یادها و خاطره ها» در انتشارات «فرهنگ نشر نو» است كه به همت محمدرضا جعفری انتشار یافته است.
در این كتاب خاطرات یغمایی با عنوان های «كارگاه III. گور I»، «یادداشتی زیر نور زرد فانوس»، «مرده گمشده»، «گیسوان هزارساله»، «در سوگ سنگ سیاه»، «رنگ خون»، «شكست»، «بره كشون» و «اشك ایشتار» انتشار یافته است. این كتاب در ۲۳۰ صفحه و به قیمت ۲۵ هزار تومان انتشار یافته است.
یغمایی در معرفی خودش می نویسد: «بچه خیابان ژاله تهران هستم، چهارراه آب سردار، اما رگ و ریشه ام از خور (خور و بیابانك از توابع استان اصفهان) است. روستایی كه زمانی محقر و كوچك بود با آبی شور و چند درخت نخل. با پدر و مادری كوچیده به تهران. ابتدایی و دیپلم طبیعی را از دبستان و دبیرستان ۱۵ بهمن گرفتم.(۱۳۳۷) و به قول ی امروزی ها كارشناسی ارشد را از دانشكده ی دیرینه شناسی و هنر تهران. بعد از كارشناسی و مدت ها سرگردانی سرانجام لوله كش اداره ی دیرینه شناسی فوت كرد و با سفارش زنده یاد دكتر نگهبان ردیف حقوقش را به من دادند. این طوری شد كه از سال ۱۳۴۶ اولین بار با دكتر نگهبان كلنگ به دست راهی بیابان شدم. راهی كه تا امروز به درازا كشیده است اما هنوز آن دانشجوی ۶۰-۷۰ سال پیش هستم و سخت دلبسته ی خاك.»
برخی از خاطرات او تصویری واضح و دقیق از وضعیت كاوش و كشف آثار تاریخی، در ایام انقلاب و سال های جنگ را نشان داده است. سال های سختی كه مشكلات جنگ و بی نظمی روزهای انقلاب مجالی برای باستان پژوهی و میراث فرهنگی نمیگذاشت ولی یغمایی و همكارانش از معدود افرادی هستند كه در آن شرایط اجتماعی و سیاسی همچنان علاقمندانه در كاوش و حفظ آثار تاریخی ایران سماجت می كردند.
خاطرات او نشان از رازهایی در دیرینه شناسی دارد كه ما نمی دانیم. به قول نویسنده: «خاك مادهٔ شگفت انگیزی است و دیرینه شناسی دنیای شگفت انگیز دیگری كه سر و كارش با این ماده است. وقتی به یك تپهٔ باستانی كلنگ می زنی یا خاك یك معبد چند هزار ساله را زیر و رو می كنی یا به استخوان های پوسیدهٔ یك خاك سپردهٔ پنج شش هزار ساله دست می زنی تازه آغاز كار است و راه یابی به راز و رمز این دست یافته ها و آگاهی از چون و چراها، باورها، پیروزی ها و شكست ها و بسیاری دیگر سخت دشوار است و گاه ناممكن. این است كه بیشتر دیرینه شناس ها فقط به یك تاریخ گذاری می پردازند و بس. جدا از كاوش رویدادهای وابسته به آن غیر منتظره و باورنكردنی و گاه بسیار تاسف برانگیز است.»
اسماعیل یغمایی، دیرینه شناس و شاگرد پدر دیرینه شناسی ایران «عزت الله نگهبان» است. وی در معرفی كوتاه خود روی جلد كتاب آورده است: «بچه ی خیابان ژاله ی تهران هستم. چهارراه آب سردار، اما رگ و ریشه ام از خور است. روستایی كه زمانی محقر و كوچك بود با آبی شور و چند درخت نخل. با پدر و مادری كوچیده به تهران. ابتدایی و دیپلم طبیعی را از دبستان و دبیرستان ۱۵ بهمن گرفتم (۱۳۳۷) و به قول ی امروزی ها كارشناسی و ارشد را از دانشكده ی دیرینه شناسی و هنر دانشگاه تهران.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب