نگاهی به معماری منحصر به فرد بنایی مذهبی در هند؛
بارا امامبارا با ۱۰۲۴ راه ورودی و تنها یك راه خروجی
سفرگو: گفته می گردد كه برای رسیدن به تراس مسجد بزرگ آصفی در هند كه بخشی است از مجتمع عظیم بارا امامبارا ۱۰۲۴ راه، اما تنها یك راه برای بازگشت از آن وجود دارد.
به گزارش سفرگو به نقل از مهر، خانه فرهنگ ایران در بمبئی در گزارشی كه آنرا برای انتشار در اختیار مهر قرار داده، به معرفی تاریخچه بنای موسوم به «بارا امامبارا» در هند و همینطور معماری منحصر به فرد آن پرداخته است. این گزارش در زیر از نظر مخاطبان می گذرد:
مجتمع «بارا امامبارا» (Bara Imambara) یكی از ساختمان های ارجمند، باشكوه، مجلل و تاریخی در لكنهو، هند است كه توسط آصف الدوله معروف به «نواب آواده» در سال ۱۷۸۴ تولید شده است. این بنا را همینطور «آصف امامبارا» هم می خوانند. بارا (Bara) به معنای بزرگ و امامبارا (Imambara) به معنای یك سالن مقدس تولید شده به منظور عزاداری است.
بافت ساختمان
این ساختمان همینطور شامل مسجد بزرگ آصفی، بولو بولایایا bhul-bhulaiya (دخمه های پرپیچ و خم یا هزارتو) و بولی bowli (حوضچه)، كه آب روان به خوبی در آن جریان دارد و دو دروازه متحرك كه منتهی به سالن اصلی است، می گردد. گفته می گردد كه ۱۰۲۴ راه برای رسیدن به تراس این بنا وجود دارد، اما تنها یك راه برای بازگشت از آن موجود است.
ساخت و ساز بارا امامبارا در سال ۱۷۸۵ در حالیكه یك سال از قحطی و ویرانی می گذشت، شروع شد. یكی از اهداف اصلی آصف الدوله از طریق اندازی این پروژه فراهم آوردن اشتغال برای مردم منطقه برای تقریباً یك دهه بود. گفته شده است چون قحطی ادامه یافت، افراد عادی در روز مشغول بنا كردن و ساختن این ساختمان بودند، در حالیكه نجیب زاده ها و دیگر بزرگان هر آنچه را كه آنها در روز ساخته بودند، در شب خراب می كردند. در واقع این یك پروژه بود كینزگرا (Keynesian) در زمینه تولید اشتغال بود {كینزگرایی، نوعی سیاست اقتصادی-سیاسی است كه در تلاش است در درون نظام سرمایه داری با عرضه مجموعه ای خدمات رفاهی-اجتماعی و كنترل نسبی اقتصاد توسط دولت از بروز بحران های ادواری و غیرادواری نظام اقتصادی سرمایه داری جلوگیری كند}.
ساخت امامبارا در سال ۱۷۹۱ به آخر رسید. هزینه تخمین زده شده در امامبارا بین نیم میلیون روپیه تا یك میلیون روپیه است. حتی بعد از اتمام، نواب هر ساله بین چهار تا پنج هزار روپیه در دكوراسیون آن هزینه صرف می كردند.
سبك معماری
معماری این مجتمع، بلوغ طراحی مغول را به نمایش می گذارد، در مسجد بدشاهی (Badshahi Mosque) كه یكی از آخرین پروژه های بزرگ است، هیچ عنصر اروپایی یا آهنی در آن به كار برده نشده است. آرامگاه آصف الدوله در امامبارای اصلی كه محوطه مركزی است، واقع شده است. در ابعاد ۵۰ تا ۱۶ متر و بیشتر از ۱۵ متر ارتفاع، هیچ ستونی از سقف پشتیبانی نمی كند و این یكی از بزرگترین سازه های طاق در جهان است. هشت اتاق با ارتفاع سقف های متفاوت در اطراف آن تولید شده است كه اجازه می دهد فضای بالای این هزارتوی پر پیچ و خم، سه بعدی شود و این اتاق ها با ۴۸۹ راهروی متفاوت به درب ورودی اصلی وصل می شوند.
این بخش از ساختمان و اغلب كل مجموعه، بعنوان «بولب هولایا» (Bhulbhulaya) به معنای هزارتو، شناخته می گردد و بعنوان یكی از جاذبه های توریستی محبوب و احتمالاً تنها هزارتوی موجود در هند است كه بر روی زمین باتلاقی تولید شده است. آصف الدوله همینطور یك دروازه به سبك رومی با ارتفاع ۱۸ متر، درست در خارج از ساختمان بنا كرده است، كه این دروازه با تزئینات شاد، زیبا و رنگارنگ در غرب امامبارا واقع شده است.
طراحی امامبارا با استفاده از یك روند رقابتی به دست آمد. برنده یك معمار از دهلی بود كه «كیفیت الله» (Kifayatullah) نام داشت و او هم در سالن اصلی امامبارا دفن شده است. این یكی دیگر از جنبه های منحصر به فرد این ساختمان است كه سرمایه گذار و معمار این مجتمع، در كنار یكدیگر دفن شده اند. سقف امامبارا تولید شده از پوسته برنج است كه شاهكاری دیگر در این ساختمان به حساب می آید.
افسانه
در این مجتمع یك گذرگاه یا تونل مسدود شده وجود دارد كه طبق افسانه ها، به یك گذرگاه زیرزمینی در نزدیكی رودخانه گمتی به طول یك مایل متصل می گردد. شایعه است كه دیگر تونل ها به فیاض آباد (مكان رهبری سابق نواب ها)، الله آباد، آگرا و حتی دهلی، ختم می شوند. همه آن تونل ها همچنان پابرجا هستند اما بعد از یك مدت زمان طولانی و همینطور گزارش های رسیده از ناپدید شدن افرادی كه برای كاوش به آنجا رفته بودند، بسته شده اند. اما در حقیقت، اصل قضیه هنوز بررسی نشده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب