این جا تالار عاشورا ست
سفرگو: این جا به تعداد انگشتان دو دست، توانسته اند نشان هایی از عاشورا را در یك اتاق دور هم جمع كنند و به نمایش بگذارند، نشان هایی كه در نقاط دیگر كشور هم از آن ها زیاد داریم، اما در كنار همه حرف هایی كه بدون عمل زده می شوند. حتی مكانی مناسب برای نمایش شان در اختیار نداریم.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، قدیمی ترین نخل ایران را در گوشه ای از میدان امیر چخماق قرار داده اند، نخل قاجاری تكیه درخونگاه را را در كارگاه چوب بری گلوبندك گذاشته اند و نسخه های قدیمی و وسایل و ابزار تعزیه خوانی آخرین «معین البكاء» بیش از ده سال است در زیرزمینی به امید یك روزنه نگه داشته می شود، اما هنوز به این فكر نیفتاده ایم كه یك موزه با نام «عاشورا» می تواند چه نقشی در حفاظت از آیین برگزاری مراسم های عاشورایی در كشور داشته باشد!
این مثال ها فقط سه نمونه از وضعیت آثار تاریخی است كه از هر دری می توان آن ها را به عاشورا ربط داد، اما به نظر می آید مسئولانی كه باید، هنوز این ارتباط را نفهمیده اند تا دست كم هم صدا با رسانه ها فكری برای آن ها كنند.
هر چند كه پس از گذشت حدود ۴۰ سال هنوز یك مكان بعنوان موزه ای با نام «تعزیه»، «عاشورا»، «محرم» یا هر اسمی كه بتوان نامش را برای پاسداشت این زنده نگاه داشتن این روزها برگزید، تولید نكرده ایم...
در میانِ این دغدغه ها، پس از انقلاب اسلامی یكی از تالارهای طبقه دوم كاخ ابیض در كاخ گلستان مكانی شده تا حدود ۱۰ اثر قابل توجه به آن دوره را یك جا جمع كند تا دست كم در بین این همه حرف و قول و وعده دست كم اتاقی چند ده متری برای یادآوری عاشورا باقی مانده باشد...
نام اتاق را «تالار عاشورا» گذاشته اند، بدون حتی یك تابلو برای معرفی به بازدیدكنندگانی كه اولین بار می باشد كه پا به موزه مردم شناسی این كاخ جهانی می گذارند، هر چند معتقدند به واسطه ی قدمت این تالار علاقه مندان به این مجموعه كاخ با این اتاق هم آشنایند و نیازی به تابلو معرفی نیست.
درِ تالار كه باز می شود، اولین ویترین به واسطه ی نمایش آثاری مانند كلاه خورد، شمشیر و زین اسب این را به ذهنت متبادر می كند كه این تالار بطور قطع ربطی به تعزیه و مراسم های عاشورایی دارد، پُر بیراه فكر نمی كنی، از كارشناس موزه كه سوال می كنم، می گوید: این جا تالار عاشوراست و بعد از انقلاب اسلامی تا امروز با همین وسایل اندك اما ثابت فعال است.
دو ویترین در اتاق اول تالار را وسایلی شبیه به رزم و تعزیه در خود جای داده اند، هر چند به نقل از فاطمه شفیع خانی، كارشناس موزه مردم شناسی، آن ها وسایل سفر و جنگ افزارند، نه تعزیه.
اتاق دوم یعنی همان تالار عاشورا، بیشتر از مكان نمایش به انبایر آثار شباهت دارد. وسایل به نمایش درآمده گویا در دورهمی اند. هر كدام بدون نظم و ترتیب خاصی در محیط قرار گرفته اند، البته به نقل از شفیع خانی، تا یكی دو سال پیش بازدیدكنندگان موزه با ورود به این تالار به واسطه ی چیدمان آن ها به راحتی در كنار آثار قرار می گرفتند، اما به خواست امین اموال كاخ و برای جلوگیری از هر آسیبی به آثار، با چیدمان آن ها كنار یكدیگر، شیشه های سكوریت برای محافظت آثار بین مكان بازدید و آثار فاصله انداخت.
با وجود كم بودن آثار به نمایش درآمده در این تالار، اكثرشان باقی مانده از دوره ی قاجارند. نخل، علم ها و حتی تابلوهای نقاشی. قدیمی ترین اثر این تالار عَلَمِ صفوی است، در كنار سه علم دیگر كه آن ها متعلق به قاجار یا پهلوی اند، منبر خاتم كاری تكیه دولت، كه متعلق به دوره قاجار و از معدود آثار باقی مانده تكیه دولت می باشد.
منبر تكیه دولت كه هشت سال پیش در زیر زمین كاخ اصلی پیدا شد
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب