معمار طرح حریم تئاتر شهر:
من هم با دیوار مخالفم
سفرگو: معمار طرح حریم مجموعه تئاتر شهر تاکید دارد که او نیز همچون جامعه تئاتری با کشیدن دیوار به دور این مجموعه مخالف است.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر همچون مطالبی است که در سالهای اخیر همیشه در جامعه هنری و شهری مورد بحث بوده و نظرات متفاوتی درباره ی آن وجود داشته و دارد. در حالی که همگان از وضعیت نابسامان اطراف تئاتر شهر برآشفته اند و آنرا در شان این مکان فرهنگی نمی دانند، با این همه قسمتی از جامعه هنری نسبت به مجزا کردن این بنا واکنش دارند و معتقدند نباید میان مردم و تئاتر شهر فاصله انداخت.
در طول این مدت بارها جلسات گوناگونی درباره ی تعیین حریم انجام شد و در نهایت مدتی پیش از طرف روابط عمومی مجموعه اعلام گردید که طرح پیشنهادی پس از تایید در وزارت ارشاد به تصویب وزارت میراث فرهنگی رسیده است.
سروناز امتیازی معمار، هنرمند، طراحی است که طرح او مورد تایید قرار گرفته و در گفتگو با ایسنا توضیحاتی درباره ی نگاه خود به موضوع تعیین حریم و نیز شیوه کاری خود در این حوزه ارائه می کند.
امتیازی، دانش آموخته معماری و نقاشی است و فعالیت هایش در عرصه های معماری، شهرسازی، نوسازی و احیای بناهای تاریخی بوده و به نقل از ایشان، در روستاها و محله های قدیمی ازجمله کیش، هرمزگان، شمال ایران و... تجربه کاری داشته و در مسابقات معماری و شهر سازی داخلی و بین المللی همچون طرح مرکز محله تیس مکران، باغ شهر اصفهان و... حائز کسب رتبه و جوایز معماری بوده و پروژه های میان رشته ای او از روستاها تا باغ ها و شهرها و قلعه های تخریب شده ایران که برمبنای مطالعات دقیق عینی / تحقیقاتی تاریخی بوده و در غالب پروژه های میان رشته ای هنر/معماری نمود پیدا کرده نیز، همین طور حائز کسب رتبه و جوایز داخلی و بین المللی بوده است.
وی در شروع نگاه خودرا به معماری اینگونه توضیح می دهد: نگاهم در معماری همچون یک لمس سبک است بر بنا و زمین. به این نوع نگاه که، وابسته به بنا، معنا، نیاز، عملکرد، مطالعات و در نتیجه درکی که از موضوع نسبت به مسئله ایجاد می شود، پاسخ مهندسی و زیبایی شناسی داده و بستر طرح، خود پاسخگوی مسائل خود است و همچون لمسی سبک، احیا و طرح معمارانه برای من شکل می گیرد.
امتیازی با تکیه بر این که نمی خواهم اطراف تئاتر شهر دیوار بسازم، ادامه می دهد: با ساختن دیوار در هر جایی حتی حریم شخصی و فکری آدم ها مخالفم چونکه معتقدم با فهم موضوع و تغییرات سبکِ منتج شده از درکِ موضوع می توان ترنسپرنتی ایجاد کرد و فضا و مکان را بازتعریف کرد.
این معمار درباره ی نگرانی های جامعه تئاتری درباره ی چگونگی ایجاد حریم در اطراف تئاتر شهر می گوید: (تئاتر شهر در زمره خاطره و تصویر ذهنی شهری تهران Image است. مجموعه تتاتر شهر در یکـی از پـر ازدحـام تریـن نقـاط ترافیکی و استراتژیکی شـهر تهـران جای گرفته و قادر به شکل دهی روابط جمعی میان مردم و جامعه تئاتری ها است. این اثر علاوه بر ارزش بصری به الگوی ذهنی تبدیل گشته است که از گذشته تا حال در هویت فرهنگی و هنری تهران، برای شهروندان، تداعی گر حس مکان ( Sense of place)، تعلق و خاطره جمعی است.
او ادامه می دهد: بله صدای نگرانی جامعه هنری شنیده شده بود که مقرر است برای تئاتر شهر دیوار بگذارند. دیوار در هر دوره ای همچون دوره ما مدلول دارد. من نیز جزو کسانی هستم که با دیوار و جداکننده مخالف بودم و هستم اما در معماری، دیوار، فضا، مکان و... مدلول دارند و می توانیم مدلول آنرا عوض نماییم یا به آن مدلول تازه ای بدهیم. بدین سبب بمحض ورود به پروژه و دیدن طرح ها، مسائل و مشکلات و لطمه هایی که به این بنا و فضا وارد شده، با ماجرا آشنا شدم.
او اضافه می کند: مطالعه جامعی درباره ی حریم تئاتر شهر داشتیم که چه خاصیت هایی داشته است و طی دوران چه تغییراتی کرده و هم اکنون چه مشکلاتی دارد و ما چگونه می توانیم فضای اطراف آنرا امن نماییم و کمکی باشیم برای حل مشکلات.
این معمار ضمن اشاره به این که مقصودمان از حریم، «حریم امن» است، خاطرنشان می کند: تلاش ما ایجاد حریم امن است تا هنرمندان تئاتر در فضایی امن تر و آزادتر به فعالیت بپردازند و قرار نیست مجموعه را از مردم جدا نماییم چون مردم باید فرهنگ را ببینند. پس هیچ سانتی از کار پیدا نمی کنید که ما انقطاعی میان بنا و مردم بوجود آورده باشیم. حریم و حایلی که داریم، دیواره شفاف مواجی است و بخشهایی مانند مترو، هواکش ها یا ورودی ها هر یک مانند صحنه تئاتر خواهند شد. یعنی حریم تئاتر شهر، خود، یک صحنه تئاتر است که مردم از لا به لای آن حرکت می کنند. تیغه هایی که با آنها حریم را بوجود آورده ایم، همچون نگاتیوهایی است که پشت هم حرکت می کند. این کانسپتی است که از تئاتر و فیلم داریم. برای هر متراژی از این حریم، سناریویی نوشته ایم که در فرم مدلول شده است.
این معمار ضمن اشاره به این که مقصودمان از حریم، «حریم امن» است، خاطرنشان می کند: تلاش ما ایجاد حریم امن است تا هنرمندان تئاتر در فضایی امن تر و آزادتر به فعالیت بپردازند و قرار نیست مجموعه را از مردم جدا نماییم چون مردم باید این فرهنگ را ببینند. پس هیچ سانتی از کار پیدا نمی کنید که ما انقطاعی میان جامعه تئاتری و مردم بوجود آورده باشیم. حریم و حایلی که داریم، دیواره شفاف مواجی است و بخشهایی مانند مترو، هواکش ها یا ورودی ها هر یک مانند صحنه تئاتر خواهند شد. یعنی حریم تئاتر شهر، خود، یک صحنه تئاتر است که مردم از لا به لای آن حرکت می کنند. تیغه هایی که با آنها حریم را بوجود آورده ایم، همچون نگاتیوهایی است که پشت هم حرکت می کند. این کانسپتی است که از تئاتر و فیلم داریم. برای هر متراژی از این حریم، سناریویی نوشته ایم که در فرم و عملکرد مدلول شده است.
امتیازی ضمن اشاره به دیگر اقداماتی که مقرر است صورت گیرد، می افزاید: زائده های فضا مانند دودکش ها با کاوری پوشانده می شوند که چند عملکردی است و به اصطلاح همان شیرهای ما هستند که ما را به یاد سن های تئاتری تعریف شده تعدادی از گونه های نمایش ایرانی می اندازند یا تئاترهای اولیه تماشاخانه سنگلج که با فرم های ساده شده ایجاد می شود و همه اینها بصورت مینیمال خواهد بود.
او از نخستین گفتگوهای خود با مدیریت مجموعه تئاتر شهر یاد می کند و می گوید: در نخستین صحبتی که با مجموعه داشتم، تاکید کردم که با کشیدن دیوار در اطراف تئاتر شهر مخالفم و اینجا یک حریم مواج می بینم که میان فضایی بین هنرمندان تئاتر و رهگذران خواهد شد. یعنی ما یک برون داریم و یک درون. الان چیزی وجود ندارد ولی فضا و اتمسفر از هم جدا می شود.
امتیازی یادآوری می کند: طی جلسات و صحبت های متوالی که داشتیم و با حرف ها و آلترناتیوهای مشابهی که پیشنهاد شد، به این طرح جدید رسیدیم که پس از تایید اولیه، به وزارت ارشاد و میراث فرهنگی ارائه شد و البته با پیشنهادهایی که دادند، چالش های مختلفی داشتیم تا به تصویب رسید.
او ادامه می دهد: در طرح ما هر قسمت کار یک تعریف تئاتری دارد؛ نور، سایه، فرم و با هر تغییری که کارشناسان در کار ایجاد می کردند، ما از معنای تعریف شده خود دور می شدیم و بر طبق آن مهندسی و ساختار کار باید تغییر می کرد اما خوشحالیم پس از این همه چالش، به نتیجه خوبی رسیدیم و امیدوار هستم در اجرا هم موفقیت آمیز باشد.
این معمار در توضیح طرح خود می گوید: طرح حریم ما همان است که در نقشه های اولیه بوده ولی در یک زمان مشخص، ضلع شمالی از وزارت ارشاد به تملک شهرداری در می آید. یعنی متعلق به تئاتر شهر است ولی در تملک شهرداری است. ما اینها را در هم تنیده دیدیم. یعنی مردم هم در این فضا اکت شهری دارند. همه تمرکز طراحی مان بر این بوده که این فضا، هم محل عبور مردم باشد و هم تئاتری ها کار خودرا انجام بدهند تا معنای آن غنی تر شود. یعنی کنش بیشتری خواهیم داشت. حریم در ضلع شمالی در مناسبت های خاص بصورت باز شونده طراحی شده است و مردم می توانند حرکت و عبور و مرور خودرا داشته باشند و در این راه، مترو و حوض شمالی و... هم در امتداد هدف معنایی ما باز تعریف می شوند هم راستا با معنای این مجموعه در خدمت و نظارت ارگان ها، مردم و با تعریف تئاتری.
با امتیازی درباره ی بازسازی های قبلی تئاتر شهر صحبت می نماییم که خاطراتی تلخ را برای جامعه تئاتری تداعی می کند و او توضیح می دهد: چند نوع مرمت داریم؛ مرمت حفاظتی که هدف اصلی آن نگه داری و صیانت از بنا است، مرمت تکمیلی یا الحاقی که بازسازی بخش های از دست رفته بنا بمنظور تکمیل موجودیت کالبدی و کاربردی بنا و شرکت دادن آن در زندگی عمومی و محیط، باززنده سازی یا مرمت تاریخی است و مرمت جامع که در این نوع مرمت اقدامات برای برگزاری و حفاظت و باززنده سازی بنا انجام داده می شود این نوع مرمت علاوه بر برگزاری و نگهداری بنا، عملکرد و احیای بنا نیز اهمیت دارد و مرمت استحکامی. اجازه بدهید درباره ی آن چه در گذشته رخ داده، نظر ندهم ولی با حساسیتی که وجود دارد، من و گروه تلاش مان را کرده ایم. از طرفی، با نگاه دلسوزانه و وسواسی که مدیر مجموعه و همکاران شان دارند، امیدوار هستم اتفاق های خوبی رخ بدهد. ما رفت و برگشت های زیادی برای قانع کردن یکدیگر داشتیم و خود من اتاق فکری دارم با حضور تعدادی از برنامه ریزان شهری، فلسفه، تجسمی، متخصصان هنری، طراحان، متخصصان شاخه های دیگر و ما نظرات مختلف را می گیریم و همه چیز را ریشه یابی می نماییم. به همین دلیل، پروژه تئاتر شهر بیشتر برای ما یک چالش و کار پژوهشی بود.
او تاکید می کند: در طرح حریم، چیزی اضافه نمی نماییم بلکه هر آن چه را هست، چند عملکردی می نماییم. متریال هم همان است که در بنای تئاتر شهر بوده؛ بتن، آهن، کاشی و... بررسی نموده ایم که از گذشته چه متریالی در مجموعه استفاده شده و چه عناصر تکرارشونده ای درآن وجود دارد. با این نوع نگاه به مسائل در طراحی پیش رفتیم ؛ ساده، شکیل، سبک، شفاف، با اصالت و مینیمال. نگاه ما برشی نیست یا قصد نداریم به مجموعه خدشه ای وارد شود بلکه تلاش نموده ایم این طراحی همسو با صحنه تئاتر باشد با استفاده از خود عناصر تئاتر. بکر بودن متریال هم مد نظر بوده است. ضمن این که قرار نیست به اصالت بنا آسیبی وارد شود. از تکنولوژی هم استفاده می کنم و به نور و سایه اهمیت زیادی می دهم.
سروناز امتیازی با اشاره به اینکه از نظر اقتصادی هم اهتمام می نماییم شرایط را بگونه ای در نظر بگیریم که قابل اجرا باشد، درباره ی تامین هزینه های اجرای این طرح توضیح می دهد: بررسی های زیادی درباره ی تامین هزینه ها و از جانب دیگر اصولی بودن کار، انجام دادیم و به این فکر کردیم که چگونه امنیت جانی افراد تامین گردد. به هر روی، کوشیدیم متریالی انتخاب نماییم که هم از نظر هزینه بتوانیم پاسخگو باشیم و هم از نظر مدت زمان در تعمیر و نگهداری بتواند پاسخگو باشد.
منبع: safargoo.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب