در قالب نتایج یك پژوهش مطرح شد
انیمیشن1500ساله ایرانی
سفرگو: نقاشی متحرك یكی از پدیده هایی است كه عمری كوتاه در ایران و جهان دارد. كمی بیشتر از 100 سال از اولین نمایش انیمیشن(پاریس، 1892) می گذرد و با عنایت به تعاریف ارائه شده؛ عمر هنر انیمیشن مدرن در ایران حدود 50 سال است در صورتیكه یافته های یك پژوهش نشان داده است جایگاه هنرمندان ایران باستان در ردیف پیشتازان ایده پردازی های صنعت تصویر متحرك در جهان هنرهای نمایشی محسوب می شود.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، در پژوهشی كه با سوژه كشف اندیشه انیمیشن ۱۵۰۰ ساله ایرانی در تابلو سنگی "شكار گراز" تاق بستان كرمانشاه انجام شده، این تابلو سنگی مورد بررسی تحلیلی و تفسیری قرار گرفته است.
این تابلو به طول پنج متر و عرض چهار متر، در بدنه كوهی در ناحیه تاق بستان كرمانشاه كنده كاری شده و متعلق به اواخر دوره امپراتوری ساسانیان است. یافته ها نشان داده است كه این تابلو سنگی، می تواند بعنوان نمونه ای از ایده انیمیشن(پویانمایی) ایرانی باشد كه تابحال از نگاه ژرف پژوهشگران داخلی و خارجی غافل مانده است.
این پژوهش معتقد است: «سابقه هنر انیمیشن در جهان به سال ۱۸۹۲ در پاریس برمی گردد و قبل از این در هیچ مقاله، كتاب یا دایره المعارفی از وجود انیمیشن باستانی اشاره ای مستند نشده است. تنها سند ماندگاری كه سابقه انیمیشن ۵۰۰۰ ساله ایرانی را مطرح كرده و بی هیچ بازتاب جهانی مسكوت مانده، نقاشی متحرك درخت آسوریك(ظرف سفالین) در شهر سوخته زابل ایران است كه به گفت وگوی بز با درخت خرما می پردازد و در پنج فریم متحرك تنظیم شده است.»
به منظور جست وجو پیرامون كشف اندیشه انیمیشن ۱۵۰۰ ساله ایرانی، محمد عارف(دانشیار دانشكده هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران-مركز) پژوهشی را با تاكید بر روش اسنادی و با استفاده از منابع كتابخانه ای، مطالعات میدانی و فنون آزمایشگاهی در كارگاه انیمیشن انجام داده است كه در آن به كشف و نشان دادن ایده توالی حركت تا احتمال انیمیشن ۱۵۰۰ ساله ایرانی، اهتمام ورزیده است.
این پژوهش یكی از شاهكارهای هنرمند ایران باستان را ظرف سفالین نقاشی شده گفت وگوی بز و درخت خرما می داند كه به درخت آسوریك ایرانی معروف شده و متعلق به هزاره سوم قبل از زایش عیسی مربوط به شهر سوخته زابل است. نقاشی متحرك این ظرف در پنج فریم تقسیم شده كه به نظر پاره ای از اسطوره شناسان، بز و درخت خرما، نماد آسوری ایرانی به نشانه روابط تنگاتنگ دامداری و كشاورزی بوده است.
در ادامه این پژوهش درباره تابلو "شكار گراز" آمده است: « این تابلو از عناصر مهمی همچون داستان، صحنه، اشخاص، ماجرا، موسیقی، بافت، رنگ، حجم، زمان، فضا، ژانر، طرح، نماد، زبان، هدف، كشمكش، آغازه، میانه و پایانه برخوردار می باشد. در این نقش برجسته، رابطه انسان با طبیعت همچون ماهی، اردك، درخت، نیزار، فیل، گراز، آب، گنداب و فرهنگ ها(پادشاهان و درباریان و كارگران) به خوبی از دید هنرمندی ایران شناس و معماری های ناب كه مورد تایید شاه بوده، به تصویر كشیده شده است.»
داستان این تابلو بیان كننده این است كه «خسروپرویز، پادشاه ساسانی سده پنجم میلادی، در یك روز معین به همراه ملازمان و زنان رقصنده، نوازندگان، خدمت گزاران، فیل بانان و دستیاران خود به قصد شكار به محوطه باتلاقی شكار گراز آمده است. شاه بر قایقی ایستاده و همراهان وی در تركیب بندی دقیقی قرار گرفته اند. هنرمند سنگ نگار ساسانی، با طرحی نو و البته انسان شناسانه، تابلویی پویا را از تفریح تخصصی شاه و درباریان با گراز و فیل و آب و پرندگان باتلاقی آفریده است.»
نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد: «تابلو سنگی شكار گراز علاوه بر هنر نقالی، روایت گری، حركت، داستان سرایی نشان داده است كه هنرمند نگارگر آن ایرانی بوده و ایده انیمیشن را در پلان اجرایی خود داشته است.»
نتایج این پژوهش در شماره دو، دوره۲۳ "نشریه هنرهای زیبا" انتشار یافته است.
منبع: سفرگو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب