گزارش،
شهر فرودگاهی مشهد محکوم به شکست یا موفق در اجرا؟
به گزارش سفرگو، خراسان رضوی ماجرای شهر فردوگاهی مشهد به اظهار نظری برمی گردد که در فروردین سال ۹۸ از زبان استاندار وقت خراسان رضوی، علیرضا رزم حسینی عنوان شد.
او که در مدت نسبتا کوتاه مدیریتش در خراسان رضوی مصمم بود تا با طرح های بزرگ خویش را بر سر زبان ها بیاندازد در ۱۰ اردیبهشت ماه سال ۹۸ جلسه ای با عنوان "امکان سنجی جابه جایی فرودشگاه شهید هاشمی نژاد" را در استانداری برگزار کرد و در این نشست مقرر شد شهرداری مشهد برای انجام مطالعات اقتصادی زمین فعلی فرودگاه شهید هاشمی نژاد و برآورد میزان درآمدهای حاصل از تغییر کاربری آن اقدام نماید.
وی یک ماه بعد در جلسه شورای برنامه ریزی و توسعه استان خراسان رضوی در ارتباط با این طرح بیان نمود: برای فرودگاه جدید مشهد از منابع غیر دولتی استفاده می شود و ما این طرح را شهر فرودگاهی می گوییم چونکه اقتصادی می باشد، اما اگر بگوییم فرودگاه امکان دارد اقتصادی نباشد.
رزم حسینی همینطور خاطرنشان کرد که پیشبینی می شود تا سال ۱۴۰۰، ۵۰ میلیون زائر سالانه به مشهد سفر کنند. او بر این اعتقاد بود که با عنایت به ظرفیت زائری که سالانه وارد مشهد می شوند لازم است این کلانشهر، یک شهرک فرودگاهی داشته باشد.
چرا شهر فرودگاهی؟
در کنار پیشبینی افزایش حضور زائرین در مشهد طی سالهای آینده، طرح جابه جایی فرودگاه مشهد از سال ها قبل به این علت پیگیری می شد که آلودگی هوا و آلودگی صوتی هواپیماها برای شهروندانی که در مناطق نزدیک به فرودگاه سکونت دارند مشکلات زیادی بوجود آورده است، به صورتی که برای مرتفع ساختن این مشکلات پیشنهاداتی همچون ایجاد باند مورب و جابه جایی فرودگاه مطرح شده و آخرین پیشنهاد هم ایجاد شهر فرودگاهی بود.
اما رهایی از این مشکلات و اجرای هرگونه ایده جدیدی در فرودگاه مشهد با سد بزرگی با عنوان "هزینه بالا و کمبود اعتبار" همراه بود. به صورتی که در سال ۹۱ وقتی با سفر هیات دولت دهم طرح جابه جایی فرودگاه مشهد به شکل جدی عنوان شد در سال ۹۳ به سبب هزینه های بالا اجرای آن به محاق رفت.
ساخت باند مورب هم که قرار بود با سرمایه گذاری یک شرکت فرانسوی صورت گیرد با اعمال تحریم ها ضد کشورمان در سال ۹۸، نسبت به عملیاتی شدن اجرای آن قطع امید شد و سپس گزینه جدیدی به نام "ایجاد شهر فرودگاهی مشهد" برای توسعه فرودگاه شهید هاشمی نژاد روی میز قرار گرفت، آن هم در شرایطی که اعمال مجدد تحریم ها شریان های اقتصادی کشور را هر روز تنگ تر می کرد.
سال ۹۸، بعد از کش و قوس های فراوان و برگزاری جلساتی درمورد معرفی زمین مناسب برای اجرای این طرح دیگری خبری از تاییدیه شرکت فرودگاه های کشور نشد و معاونت عمرانی استانداری خراسان رضوی در پاسخ به سوال رسانه ها در خصوص سرنوشت این طرح اعلام نمود «هزینه ساخت فرودگاه های جدید بسیار سنگین است و شرکت فرودگاه ها نسبت به ایجاد شهر فردوگاهی در مشهد قانع نشده است».
علیرضا رزم حسینی که پر بیراه نیست اگر او را طراح اصلی ایده ایجاد شهر فرودگاهی در مشهد بدانیم در مهر ماه سال ۹۹، بعنوان وزیر صمت از مجلس رای اعتماد گرفت و ایده های بزرگش برای خراسان رضوی را هم در چمدانش گذاشت و به ناکجاآباد برد.
مدتی طرح شهر فرودگاهی مشهد مسکوت مانده بود تا این که در آذر ماه ۱۴۰۰، سیدعبدالله ارجائی، شهردار وقت مشهد ضمن اشاره به آلایندگی ناشی از عبور هواپیماها از روی شهر اظهار نمود: هر هواپیما به اندازه ۴۰۰ خودرو فرسوه آلاینده ایجاد می کند، ازاین رو معتقدم مشهد یک شهرک فرودگاهی و بندر خشک با حداقل هزار هکتار زمین نیاز دارد تا بتوان فرودگاه، راه آهن، نمایشگاه و میدان بار مرکزی را به آنجا منتقل کرد.
او که مسئولیت این کار را تا زمان تشکیل ساختار جدید، معاونت اقتصادی شهرداری معرفی نمود، درمورد لزوم اجرای این طرح به رسانه ها اظهار داشت: تجمیع رسته های مختلف حمل و نقل در یک مکان ضرورتی است که امروز همه شهرهای دنیا به آن رسیده اند، این شهرک ها در شهرهای بزرگ دنیا وجود دارد و فرودگاه بین المللی امام خمینی(ره) هم نمونه آن است.
شهردار وقت مشهد تصریح کرد: لزوم اجرای این ایده بر کسی پوشیده نیست و ما در دوره پساکرونا باید آماده خدمات دهی به ۴۰ میلیون زائر و توریست در مشهد باشیم.
گره شهر فرودگاهی مشهد کجاست؟
شهر فرودگاهی مشهد طرحی است که میتوان ساعت ها در رابطه با مزایا و لزوم های آن سخن گفت، اما اجرای یک طرح آن هم با این وسعت، زمانی ممکن می شود که پس از مطالعات و امکان سنجی ها، برآورد دقیقی از میزان هزینه ها و اعتباراتی که نیاز دارد صورت گیرد و پس از آن به مرحله تأمین اعتبار برسد، حالا توسعه فرودگاه مشهد یا ایجاد شهر فرودگاهی سال هاست که در این ۲ مرحله درحال درجا زدن است.
این موضوعی است که در اسفند ماه سال ۱۴۰۰، محمد امانی، مدیر دفتر ارزیابی های اقتصادی و مدیریت بهره وری وزارت راه و شهرسازی بر آن صحه گذاشت و در اظهار نظری بیان نمود: ما با نظریه جابه جایی فردوگاه مشهد مخالفیم؛ چونکه هیچ جای دنیا این کار را نمی کنند، حقیقت هم اینست که هنوز معیارها و شاخصه هایی برای شهر فرودگاهی در کشور تعیین نشده است، اما پیش از همه این ها اجرای چنین طرحی باید بر مبنای یک «بیزینس پلان» و یک سرمایه گذار خصوصی باشد، در این صورت ماجرا فرق می کند.
ساخت شهر فرودگاهی تابحال نمونه موفقی هم در کشور نداشته است، به صورتی که امانی اعلام می کند نمونه چنین طرحی شهر فرودگاهی امام خمینی(ره) در تهران بوده که بنا بود خیلی از کاربری ها در آنجا اتفاق بیفتد، اما نه منطقه آزاد، نه منطقه ویژه، نه ورزشگاه، نه مجموعه فرهنگی و... در این شهر راه اندازی نشد و فقط اسمش است. اگر همان زمان «قرارداد حقوقی» و «بیزینس پلن» درستی تنظیم می شد این وضعیت در شهر فرودگاهی امام خمینی(ره) پدید نمی آمد.
بعد از سر و صداهایی که شهردار وقت مشهد (ارجائی) نسبت به ساخت شهر فرودگاهی به راه انداخت و این طرح باردیگر بر سر زبان مسؤلان اجرایی استان افتاد، قرار شد تا سال قبل و در هفته دولت گزارش نهایی از امکان سنجی این پروژه عرضه شود، اما وقتی یک ماه از هفته دولت گذشت و همچنان خبری از انتشار جزئیات طرح مذکور نبود جواد خدایی، معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری خراسان رضوی اعلام نمود «این گزارش هنوز نهایی نشده است». وی همینطور از انجام مذاکراتی با هدف جذب سرمایه گذار خارجی برای اجرای این طرح اطلاع داد و اظهار داشت: با چند مجموعه از چین و دیگر کشورها گفت وگوهایی شده است.
او از عرضه هرگونه آماری نسبت رقم سرمایه گذاری این پروژه خودداری کرد و اظهار داشت: بناست این طرح در چارچوب یک شهر حمل و نقل ترکیبی با محوریت فرودگاه فعالیت کند، ازاین رو رقم سرمایه گذاری آن عدد بزرگی است که پس از نهایی شدن مطالعات اعلام می شود.
در حالی که حدود ۷ ماه از این اظهارات معاون استاندار خراسان رضوی می گذرد در چند روز گذشته خبری منتشر گردید که اجرا یا عدم اجرای این طرح را به تردیدهای جدی مواجه کرد، خبر این بود؛ «بر اساس پیش نویس برنامه هفتم توسعه راه اندازی فرودگاه جدید در کشور ممنوع اعلام گردید و موارد استثنا با تصویب هیات وزیران مجاز به انجام خواهد بود.»
پس از انتشار این خبر با وجود این که معاون استاندار خراسان رضوی اعلام نمود راه اندازی شهر فرودگاهی مشهد در ارتباط با برنامه ششم توسعه است و مصوبه هیات وزیران را دارد اما وارد شدن آن به فاز عملیاتی و اجرایی همچنان با اما و اگرهای جدی روبه روست؛ چونکه پس از گذشت سال ها تابحال گزارش نهایی از امکان سنجی اجرای این طرح منتشر نشده و با وجود این که معاون استاندار خراسان رضوی چند روز گذشته بیان کرده که «مطالعات این پروژه به پایان رسیده و توسط شرکت فرودگاه ها درحال بررسی برای تأیید نهایی است»، باید منتظر ماند و دید آیا توسعه فرودگاه مشهد مانند سال ۹۳ محکوم به شکست خواهد شد و به سرنوشت سایر ابر پروژه هایی مانند قطار سریع السیر مشهد-تهران گرفتار می شود یا سرانجام می تواند «بله» را از شرکت فرودگاه ها برای اجرا بگیرد؟
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب