بهشتی مطرح كرد؛
تاب آوری در سرزمین بی قرار
سفرگو: به گزارش سفرگو، کارشناس میراث فرهنگی اظهار داشت: باید آداب زیستن در سرزمین بی قرار را به یاد آورد. تاب آوری همچون این آداب است. چرا ما تاب آوری را به صفر رسانده ایم؟
به گزارش سفرگو به نقل از مهر، نشست تخصصی میراث فرهنگی ناملموس(ICH) و مسئولیت اجتماعی(CSR) در برخورد با حوادث و سوانح امروز در پژوهشکده سوانح طبیعی درحال برگزاری است. در این جلسه سید محمد بهشتی کارشناس میراث فرهنگی اظهار داشت: در زمانهای گذشته کاشان یک دفعه زلزله شدیدی دید اما در مدت ۹ سال مانند یک جواهر از اول ساخته شد آن هم در سه سال آخر سلسله زندیه. این اتفاق نشان میدهد که مردم زمانی با دانش خودشان شهر را می ساختند و با بحران ها مقابله می کردند. وی اظهار داشت: در سال ۷۰ استانداری به ماسوله رفت و نگاهی به پل زواردررفته چوبی انداخت خجالت کشید و فرمان داد پل بتونی درست و حسابی ساخته شود. این پل در سیل سال ۷۷ کارکرد دیگری پیدا کرد. وقتی سیل آمد چوب و مصالح مختلف پشت این پل گیر کرد و مانند سدی شد که همه شهر را آب گرفت و همه چیز را از جا کند حتی گردشگران شهر را با خودش برد. پس اگر این پل درست و حسابی نبود حتما ماسوله خسارت کمتری می دید. وی اظهار داشت: تا سال ۴۰ حامل های انرژی در ماسوله چوب بود نه برق و گاز. سنتی در ماسوله وجود داشت که برای تامین این حامل های انرژی چوب از جنگل نگیرند بلکه هر چه چوب از کف رودخانه بود جمع می کردند برای همین همیشه کف رودخانه تمیز بود. خاصیت پل زواردررفته مانند فیوز خانه ها بود که اگر برق نوسان داشته باشد اول آن فیوز می سوزد نه کل خانه. اما با ساخت پل جدید در حقیقت فیوز برداشته شد تا کل شهر از بین برود! این پژوهشگر با اعلان اینکه قاعده زیستن در سرزمین بی قرار یعنی مدیریت کردن بی قراری و نساختن پل های زواردررفته اظهار داشت: در سرزمین بی قرار باید بین دو بحران زندگی کرد و پذیرفت که بحران امری اجتناب ناپذیر است. نباید از وقوع سیل تعجب نماییم بلکه باید همیشه آمده وقوع سیل و زلزله باشیم. رییس اسبق پژوهشگاه میراث فرهنگی اشاره کرد: تا دهه ۴۰ در همه خانه ها صندوق خانه ای وجود داشت. وجه سمبلیک آن این بود که چیزهای باارزش را در آن برای روز مبادا قرار می دادند همه کسی به آن راه نداشت و از تربت کربلا تا سیسمونی بچه های که هنوز به دنیا نیامده را می شد در آن دید. ما برای روز مبادا خودمان را آماده می کردیم اما الان چنین چیزی را فراموش کرده ایم. در سرزمین بی قرار زندگی می نماییم و تعجب می نماییم چرا در رودبار زلزله آمده است. دیگر انگار اهل این سرزمین نیستیم. بهشتی افزود: باید آداب زیستن در سرزمین بی قرار را به یاد آورد. تاب آوری همچون این آداب است. چرا ما تاب آوری را به صفر رسانده ایم؟ در زمانی که زلزله آمده بود فیلم گرفته و گفتند که مسئولان کجایید که آب به زیر چادر زلزله زده ها رفته است؟ چرا جای دیگری نرفتند چادر بزنند؟ چرا همیشه چشممان به سوپرمنی است که بیاید و مشکل ما را حل کند؟ چرا منتظریم مسئولین کاری کنند زمانی بود که خودمان مشکل مان را حل می کردیم. معطل دولت نبودیم. وی اظهار داشت: وقتی کاشان و تبریز زلزله آمد، نفت نبود مردم کاشان را در ۹ و تبریز را در ۶ سال ساختند. حالا بروید ببینید چند سال از زلزله بم می گذرد و چقدر از آثار زلزله باقی مانده است. چرا آن زمان توانمندتر بودیم؟ چه چیزی را از دست دادیم که دیگر آن توانایی ها را نداریم در عین این که پول و سازمانهای متولی و غیره داریم. بهشتی با اعلان اینکه این سرزمین بی قرار دست از سر ما برنمی دارد اظهار داشت: تکنولوژی پیشرفت کرده و هنوز که هنوز است تهران در معرض تهدید زلزله قرار دارد. سوانح و بی قراری ها جزو اصول ثابت این سرزمین هستند. تاب آوری با اهمیت تر از تکنولوژی است.
منبع: safargoo.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب