لزوم ساخت مخزن امن برای آثار تاریخی
به گزارش سفرگو، کارشناس مرمت آثار فرهنگی و تاریخی اظهار داشت: مخزن امن برای آثار تاریخی نداریم و این مساله باید مورد توجه باشد.
به گزارش سفرگو به نقل از مهر، نشست موزه ها و منازعات توسط ایکوم ایران در محل سالن اجتماعات خانه تاریخی پروین انجام شد در این جلسه، منیژه هادیان دکتری تکنولوژی هنر و حفاظت و مرمت آثار فرهنگی و تاریخی از دانشگاه هنرهای زیبای درسدن آلمان اظهار داشت: سالهاست که جهان با منازعات مختلف درگیر است. یکی از با اهمیت ترین آنها میراث فرهنگی است که هویت یک ملت و کشور را می سازد و آن هم مورد لطمه های زیادی قرار گرفته است. اما این که چرا آثار تاریخی مورد هدف قرار می گیرد دلیلهای مختلفی دارد. یکی از آنها ممکنست از روی ناآگاهی باشد. یا این که بطور عمد و بمنظور نسل کشی فرهنگی اتفاق می افتد. یا بدنبال آن می تواند بحث سرقت و غارت ثروت یک کشور باشد. اما چه کار باید کرد تا این لطمه ها را به حداقل رساند. ما یک سری از مسایل را پیش از منازعات داریم برخی در حین و برخی هم پس از آن وجود ارد که باید به آن توجه گردد.
این عضو پژوهشگاه میراث فرهنگی اظهار داشت: کتاب های مختلفی وجود دارد که نشان میدهد چگونه یک موزه یا اثر تاریخی در زمان بحران حفاظت شود. منابع خارجی هم وجود دارد که می تواند در اختیار موزه داران و مسئولان قرار گیرد. معمول آن این است که پس از وضعیت موجود اولویت بندی شود که کدام آثار باید در اولویت نگهداری یا انتقال قرار گیرند. همه اینها بصورت دقیق در کتاب ها نوشته شده است.
هادیان بیان کرد: وقتی کنوانسیون لاهه تصویب گردید تأکید بر این بود که موزه ها برنامه ریزی دقیق در زمان صلح انجام دهند یعنی تمام این کارها باید تا پیش از منازعات صورت گیرد. سوئد در زمان جنگ جهانی دوم بی طرف بوده ولی چون در تهدید جنگ های سرد قرار داشت، بطور بطورکامل محرمانه آغاز به ساخت مخزن امن می کنند. آنها یک مخزن امن ضد بمب ۶ طبقه در زیر صخره ها می سازند. با لیست دقیق از آثاری که داشتند آنها را به مخزن می فرستند و برخی را هم به مخازن امن خارج از شهر می برند. این الگو برای کشورهای دیگر هنوز می تواند مورد استفاده باشد.
وی اضافه کرد: موزه لوور فرانسه هم تا پیش از این که نازی ها بتوانند به شهر حمله کنند از قبل لیست دقیق و منظمی از آثارشان داشتند و در بعضی از قلعه های روستایی که به عنوان مخازن امن محسوب می شدند با کمک افراد داوطلب آثار را به مخازن انتقال می دهند. اما آثار کم اهمیت تر را در موزه ها نگه می دارند و موزه ها را باز می کنند تا به مردم کشورشان روحیه بدهد یعنی شرایط را برای بازدید مردم فراهم می کردند و در عین حال توضیح می دادند که تعدادی از آثار را انتقال داده اند تا بگویند که چقدر اثر موزه ای اهمیت دارد. این به عنوان یکی از نمادهای مقاومت در جهان شناخته شده است.
این کارشناس اظهار داشت: موزه دیگر ارمیتاژ روسیه است که آنها هم به سرعت میلیونها شیء را به مخازن امنی در سیبری و جاهای دیگر منتقل کردند و بخشهایی از آنرا همانجا در موزه نگه داشتند. این موزه نماد تاب آوری شناخته شده است. ما چنین نمونه هایی را داریم که می تواند الگو باشد.
هادیان اضافه کرد: ما تجربیات زیادی را در جنگ عراق و افغانستان و کشورهای منطقه داشته ایم اید به فکر می افتادیم تا نگران میراث کشورمان نباشیم. همچنین که سوئد که کشور بی طرفی در جنگ جهانی دوم بود چنین کرد. ولی ما در کشورمان چه کار کردیم؟ مثل این است که هر سال شهرداری تهران با آمدن برف غافلگیر می شود انگار که برای نخستین بار است برف در این شهر می بارد! متاسفانه به رغم این که همیشه درگیر منازعات بودیم ولی به فکر ساخت یک مخزن امن نبوده ایم. حتی پروتکلهای آماده ای نداریم که در این مواقع باید چه کار نماییم.
وی اضافه کرد: شیوه نگهداری از آثار در زمان اضطرار و در زمان غیربحرانی فرق می کند گاهی آثار به صورت غیر استاندارد نگهداری می شود فقط به جهت اینکه از آن بحران نجات پیدا کند. گاهی ممکنست فکر نماییم یک اثر باید به منطقه امنی انتقال پیدا کند اما بحث سرقت یا جابه جایی آن مطرح می شود و شاید بهتر باشد آن اثر همان جا به صورت اضطراری حفاظت شود تا این که انتقال یابد. یعنی هر کدام شرایط خاص خودرا دارد. بهترین کار نجات اثر است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب