ماجرای عاشقانه ی شاهگلی تبریز
رد پای پرنسس یونانی در محبوب ترین پارك تبریزی ها
به گزارش سفرگو آذربایجان شرقی بعید به نظر می آید که پشت تاریخچه ایجاد معروف ترین و محبوب ترین پارک تبریز، ماجرایی عاشقانه باشد، اما جالب است بدانید که اگر دسپینا خاتون، پرنسس یونانی و همسر حسن پادشاه آق قویونلو، افسرده نمی شد و حوصله اش پس از آمدن به تبریز سر نمی رفت، شاهگلی تبریز هم ساخته نمی شد.
پارک شاهگلی تبریز که نامش بعدها به ائل گلی تغییر داده شد، نه تنها برای تبریزی ها، بلکه برای تمامی توریستهایی که تبریز را برای سفر انتخاب می کنند، آشنا بوده و میتوان از این پارک بعنوان تنها پارک بزرگ با کاربری های چند منظوره و موردپسند نسل های مختلف یاد کرد که خاطرات زیادی را برای مردم آذربایجان شرقی بخصوص اهالی تبریز رقم زده است؛ هر یک از تبریزی ها دست کم یک عکس یادگاری در عمارت شاهگلی یا در مقابل استخر آن دارند و گرفتن عکس پس از کاشت لاله ها در این پارک به رقابتی تبدیل شد که همه برای ثبت عکس از هم پیشی می گرفتند، استخر بزرگ این پارک که رد پای پرنسس رومی در ایجاد آن دیده می شود، در لطافت هوا و مورد پسند بودن آن نقش پررنگی دارد، استخری که یخ بستن آن در فصل زمستان هم جذابیت خاصی برای مسافران دارد.
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، در منابع مختلف نوشته شده است که شاه گلی (به مفهوم دریاچه بزرگ) تا قبل از روی کار آمدن صفویان، بزرگترین منبع ذخیره آب جهت آبیاری باغ های مناطق شرقی تبریز تا دروازه تهران و تپلی باغ بوده است که در دوران حکومت صفویان، تمام شن و ماسه و نخاله های موجود در محوطه داخلی دریاچه فعلی خالی شده و دیواره ای سنگی به دور آن کشیده شد، در دوران قاجار خیابان هایی در پیرامون استخر شاه گلی جهت عبور و مرور راه اندازی شد و درختان درخت تبریزی، بید مجنون و گل های اطلسی گوناگونی در چندین ردیف جهت تزئین گردشگاه و پاکی آب و هوا در جوار این معابر کاشته شد؛ شاه گلی در دوران پهلوی به شهرداری تبریز واگذار شد تا به یک گردشگاه عمومی تبدیل گردد. سید باقر کاظمی (مهذب الدوله)، استاندار وقت آذربایجان شرقی، اولین تعمیرات اساسی را در محوطه این گردشگاه انجام داد. عمارت کلاه فرهنگی هشت ضلعی در مرکز استخر وجود دارد که امروزه به صورت یک تالار پذیرایی مورد استفاده قرار می گیرد و به کاخ شاه گلی معروف است، این بنا پیش تر ساختمانی خشتی بود که در سال ۱۳۴۶ تخریب شد و با همت شهرداری تبریز و استانداری، جای خویش را به یک ساختمان زیبا و مقاوم داد.
دریاچهٔ شاه گلی با ۵٫۵ هکتار وسعت، گنجایش ۷۲۰ هزار متر مکعب آب را دارد، نام این دریاچه قبل از انقلاب، شاه گلی(دریاچه بزرگ) بود که بعد از انقلاب اسلامی ایران به ائل گلی (دریاچه مردم) تغییر نام داد، اما به عقیده بهروز خاماچی، مورخ، کلمه «شاه» در این جا به مفهوم شخص شاه نبوده و به مفهوم «بزرگ و باعظمت» است. یکی از شعبه های رودخانه لیقوان که از نزدیکی روستای چاوان می گذرد، به صورت جویباری کوچک از سمت جنوب شرقی دریاچه شاه گلی وارد آن شده و آب آنرا تأمین می کند و تپه نسبتا بلندی در بخش جنوبی دریاچه شاه گلی قرار گرفته که جنگل کاری شده و آبشارهای مصنوعی گوناگونی از این تپه به سمت داخل دریاچه سرازیر می شود، همینطور از ضلع جنوبی دریاچه تا مرکز آن و محل کاخ شاه گلی، خیابانی کشیده شده که عمارت کلاه فرنگی را به صورت یک شبه جزیره درآورده است.»
تا اینجای ماجرا هیچ نشانی از بانیان ایجاد این استخر و عمارت نبوده و مطالب موجود به اقدامات و تاریخچه پس از راه اندازی شاهگلی اشاره می کنند؛ عمارت کلاه فرنگی و استخر شاهگلی به دستور اوزون حسن آق قویونلو و برای فراغ بال دسپینا خاتون ساخته شده است، کندن استخر و تپه های حاصل از خاک آن و سیستم تأمین آب آن هم داستان جالبی دارد که بر جذابیت داستان می افزاید، روایت زیر بخشی از اظهارات کریم میمنت نژاد، تبریز شناس است که به داستان ازدواج اوزون حسن با پرنسس یونانی و چگونگی ساخت این مجموعه اشاره می کند:
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب