کشف پنج قرص نان سوخته در جریان حفاری تپه ای باستانی
به گزارش سفرگو، در جریان جستجوهای دیرینه شناسی در استان «کارامان» ترکیه، یک کشف اعجاب انگیز از دل محوطه ی تاریخی «توپراک تپه» بیرون آمده است.
به گزارش سفرگو به نقل از خبر آنلاین، باستان شناسان در جریان جستجوهای اخیر، پنج قرص نان سوخته را که قدمت شان به سده های هفتم تا هشتم میلادی بازمی گردد، کشف کردند. یکی از این نان ها دارای تصویری از حضرت مسیح و نوشته ای به زبان یونانی است که ترجمه ی آن چنین است: «با سپاس از عیسایِ مبارک».
فرادید در خبری نوشت: برعکس تصویر سنتی پانتوکراتور (مسیح در مقام فرمانروا و نجات دهنده)، این نان حضرت مسیح را به صورت یک کشاورز یا بذرپاش به تصویر کشیده؛ نمادی از پیوند میان ایمان، کار و باروری کشاورزی. چهار نان دیگر هم نقش هایی به صورت صلیب دارند که نشان داده است شاید در مراسم های مسیحیان اولین به عنوان نان عشای ربانی یا «نان نیایش» به کار می رفته اند.
حفظ شدگی بی بدیل این نان ها که در گذر بالاتر از ۱۳۰۰ سال به صورت سوخته و زغال شده باقیمانده اند، آنها را به یکی از جالب ترین نمونه نان های مذهبی کشف شده در آناتولی تبدیل نموده است.
ایرنوپولیس، شهری از دوره ی بیزانسی در ناحیه ی تاریخی ایسوریا، از مراکز مهم کلیسایی به سرپرستی پدر روحانی عالی رتبه کلیسای قسطنطنیه بود. هرچند داده های اندکی از زندگی روزمره ی ساکنان آن در دست است، جستجوهای توپراک تپه حالا منجر به کشف شواهد ملموسی از مراسم های مسیحیان اولیه در نواحی روستایی آناتولی شده است.
این قرص نان ۱۳۰۰ ساله، تصویر ویژه ای از مسیح در چارچوب «کشاورز» یا «بذرپاش» را نشان داده است و بر ارتباط میان ایمان، کار و باروری زمین تاکید دارد
این نان ها نه تنها گواه رسوم و مراسم های مذهبی هستند، بلکه پیوند میان معنویت و زندگی روزمره را هم نشان می دهند؛ این که چطور جوامع آن دوران، معنا و نماد دینی را در ساده ترین شکلِ تغذیه ی روزانه شان جای می دادند. برعکس مراکز شهری بزرگی چون قسطنطنیه، این محوطه های روستایی امکان بررسی گونه های محلی نیایش را به محققان می دهند و نشان می دهند ایمان در آناتولی بیزانسی، به صورت عمیق با زندگی کشاورزی و روستایی درآمیخته بوده است.
چشمگیرترین نانِ یافت شده که نقش حضرت مسیحِ کشاورز را دارد، بیان کننده اهمیت روحانیِ کار کشاورزی در آن جامعه است. در دورانی که بقاء به محصول زمین وابسته بود، نمایش مسیح در چارچوب بذرپاش یا کارگر، نمادی از برکت الهی برای کار و تلاش جمعی مردم انگاشته می شد.
کتیبه ی یونانیِ روی نان، بر سپاسگزاری و نیایش تاکید دارد و نشان داده است این نان یک خوراکی عادی نبوده، بلکه در قالب عبادت «مقدس» محسوب می شده است. دیگر نان ها هم با نقش صلیب مالت آراسته شده اند که با مراسم های شناخته شده ی بیزانسیِ نخستین هم خوانی دارد؛ زمانیکه نان ها قبل از تقدیس در عشای ربانی، با صلیب یا حروف مذهبی مُهر می شدند. این یافته ها شواهد مادی نادری از مراسم هایی هستند که پیشتر تنها از راه متون و نگاره ها شناخته می شدند.
در جریان جستجوهای باستان شناسی، محققان پنج قرص نان سوخته و زغال شده را کشف کردند که قدمت شان به سده های هفتم تا هشتم میلادی بازمی گردد
نان عشای ربانی (Eucharistic Bread)، هسته ی مرکزی مراسم نیایش مسیحی و نماد بدن حضرت مسیح در مراسم «عشای مقدس» است.
در کلیسای ارتدوکس شرقی، نانِ دارای خمیرمایه به کار می رفت که نماد زندگی، رستاخیز و کمال روحانی بود؛ در حالیکه کلیسای غربی همواره از نان فطیر استفاده می کرد. گاه نان هایی هم به عنوان آنتیدورون (Antidoron) یعنی نان برکت داده شده ولی تقدیس نشده، بعد از پایان نیایش میان مردم توزیع می شدند. این تنوع، گستره ی کاربردهای آیینی نان را نشان داده است.
بقای نان های واقعیِ عشای ربانی از سده های هفتم و هشتم میلادی بسیار نادر است. از ین جهت، نان های توپراک تپه شواهدی بی نظیر برای درک مراسم های نیایش در مسیحیت نخستین هستند. بررسی دقیق آنها می تواند داده های تازه ای درباره ی ی روش های پخت، مواد اولیه و نمادگرایی مذهبی در جوامع بیزانسیِ روستایی آشکار کند.
پژوهش های آینده درباره ی این نان ها می تواند ابعاد تازه ای از زندگی، مراسم ها و باورهای مسیحیان اولیه آشکار کند و نشان دهد چطور ایمان و معیشت در استانهای کهن آناتولی در هم تنیده بوده اند.
منبع: safargoo.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب