جرم انتقال كرونا در مسافرت چیست؟
به گزارش سفرگو تا کنون از خودتان پرسیده اید جرم انتقال کرونا در مسافرت چیست؟
به گزارش سفرگو به نقل از ایسنا، «سفر» سفارش نشده ترین فعل در وضع حاضر است و محدودیت های در رابطه با آن، با وجود ۱۹۸ شهر قرمز در کشور هنوز برداشته نشده است. با این وجود، تبلیغ سفرهای گروهی انجام می شود، بخصوص با فرارسیدن فصل بهار و نزدیک شدن تعطیلات عید فطر. اما اگر بدون توجه به سفارش ها سفر رفتید و به کرونا مبتلا شدید و یا عامل انتقال این ویروس به دیگران بودید، چه مسؤولیت شهروندی و حقوقی متوجه شما و همراهان تان است؟
وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا همچنان بر سفر نرفتن تاکید دارند و هم اینک تردد جاده ای بین ۱۹۸ شهر قرمز و ۱۵۷ شهر نارنجی مشمول جریمه است. با این وجود، اگر ضرورتی برای سفر بود و یا با گروه و تور مسافرت رفتید حتما نکات بهداشتی را رعایت کنید. تاکید می شود بعد از سفر، ۱۴ روز از تماس و ارتباط با دیگران خودداری شود. اگر فکر می کنید با فرد مبتلا به کووید-۱۹ تماس داشته اید، سفرهای بعدی را عقب بیندازید. حتی اگر بدون نشانه باشید، امکان دارد ویروس را در جریان سفر به دیگر افراد منتقل کنید. آمارهای وزارت بهداشت نشان داده است ۵۱ هزار نفر از افراد کرونا مثبت، بدون توجه به شرایط، کیلومترها از شهر خود دور شده اند. ایرج حریرچی گفته ۲۱ درصد این افراد فقط در فروردین ماه قرنطینه را شکسته و سفر رفته اند.
وزارت بهداشت قبلا از جریمه افرادی که قرنطینه کرونا را شکسته اند، اطلاع داده بود. حریرچی حالا گفته در طرح قبل با وجود تعیین ۲۰۰ هزار تومان جریمه برای متخلفان، اما برخی افراد محدودیت ها را رعایت نکردند. مشخص شد این میزان بازدارنده نبوده است. ازاین رو در کمیته امنیتی - اجتماعی وزارت کشور مقرر شد وزارت بهداشت موارد تخلف را اعلام نماید و نیروی انتظامی ناظر بر رعایت آنها باشد و اعمال قانون کند.
سوای برخوردهای قانونی که ستاد ملی کرونا برای شکستن قرنطینه تعیین می کند و به نظر می آید با امکان شناسایی و ردیابی این افراد، امکان جریمه و کنترل آنها را دارد، در قانون هم نادیده گرفتن محدودیت ها و نکات بهداشتی در صورت انتقال این بیماری به دیگران و خطرآفرین شدن آن، رفتاری «مجرمانه» شناخته می شود و مصادیق و مواد قانونی مرتبط برای آن وجود دارد.
منطبق با نظر کارشناسان حقوق جزا و جرم شناسی، چنان چه بدون رعایت موازین بهداشتی و پروتکلهای مربوطه همچون ضرورت قرنطینه و قطع ارتباطات فیزیکی و تماسی با دیگران، خویش را در معرض عموم قرار دهید و از این طریق سبب آلودگی دیگران و انتشار ویروس شوید و بر اثر آن، فرد یا افرادی فوت کنند، حسب مورد مشمول یکی از بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده ۲۹۱ شده و قتل عمد به حساب می آید. مواد ۴۹۲ و ۴۹۳ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ هم بر مسؤولیت کیفری چنین فردی صحه می گذارد.
در ماده ۲۹۱ قانون مجازات اسلامی، جنایت در موارد زیر «شبه عمدی» محسوب می شود:
الف- هرگاه مرتکب نسبت به مجنیٌ ضد قصد رفتاری را داشته، لکن قصد جنایت واقع شده یا نظیر آنرا نداشته باشد و از مواردی که مشمول تعریف جنایات عمدی می شود، نباشد.
ب- هرگاه مرتکب، جهل به مبحث داشته باشد مانند آن که جنایتی را با اعتقاد به این که مبحث رفتار وی شیء یا حیوان و یا افراد مشمول ماده(۳۰۲) این قانون است به مجنیٌ ضد وارد کند، سپس خلاف آن معلوم شود.
پ- هرگاه جنایت به جهت تقصیر مرتکب واقع شود، مشروط بر این که جنایت واقع شده یا نظیر آن مشمول تعریف جنایت عمدی نباشد.
ماده ۴۹۲ این قانون هم تعیین می کند «جنایت در صورتی باعث قصاص یا دیه است که نتیجه حاصله مستند به رفتار مرتکب باشد، شامل آن که به نحوه مباشرت یا به تسبیب یا به اجتماع آنها صورت گیرد.»
در ماده ۴۹۳ قانون مجازات اسلامی هم آمده که «وجود فاصله زمانی، میان رفتار مرتکب و نتیجه ناشی از آن، مانع از تحقق جنایت نیست. مانند فوت ناشی از انتقال عامل بیماری کشنده، که حسب مورد باعث قصاص و یا دیه است. حکم این ماده و ماده ۴۹۲ این قانون در مورد کلیه جرایم جاری است.
ماده ۲۲ قانون طرز پیشگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیردار مصوب سال ۱۳۲۰ مجلس شورای ملی هم مقرر کرده «اشخاصی که مانع اجرای مقررات بهداشتی یا در اثر غفلت، سبب انتشار یکی از بیماری های واگیردار می شوند، به هشت روز تا دو ماه حبس تادیبی و پرداخت جریمه نقدی به یکی از این دو کیفر محکوم می شوند.»
در ماده ۶۸۸ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ هم مقرر شده است «هر اقدامی که تهدید ضد بهداشت عمومی شناخته شود از قبیل آلوده کردن آب شرب یا توزیع آب شرب آلوده، دفع غیربهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زاید، ریختن مواد مسموم کننده در رودخانه ها، زباله در خیابان ها و کشتار غیر مجاز دام، استفاده غیر مجاز فاضلاب خام یا پساب تصفیه خانه های فاضلاب برای مصارف کشاورزی ممنوع می باشد و مرتکبان چنان چه طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند، به حبس تا یک سال محکوم خواهند شد.» در تبصره یک ماده ۶۸۸ (اصلاحی مصوب سال ۱۳۷۶) هم مقرر شده است که تشخیص اقدام ضد بهداشت عمومی به عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.
با علم به وجود این قوانین، در صورت سفر و مشاهده فرد مشکوک در میان گردشگران برای جلوگیری از انتقال احتمالی آلودگی به دیگران، بهتر است از راه سامانه تلفنی بهداشت به شماره های ۱۹۰ (ستاد فوریت های سلامت محیط و کار) و ۴۰۳۰ (سامانه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای پاسخگویی به سئوالات مردم درمورد ویروس کرونا) راهنمایی لازم دریافت شود.
همینطور طبق دستورالعمل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که اواخر سال ۹۸ ابلاغ گردیده تأمین بهداشت مسافر با متولی و میزبان بوده، بخصوص آن که مدام در تبلیغ ها پیامِ «اجرای سفر با رعایت کلیه پروتکلهای بهداشتی» مشاهده می شود. در این دستورالعمل معین شده است: وظیفه تأمین اقلام بهداشتی مورد نیاز برای حفاظت فردی و بهداشتی کارکنان و گردشگران شامل انواع دستکش یکبار مصرف، انواع ماسک، شیلد محافظ، محلول ضدعفونی دست و سطوح در واحدهای اقامتی به عهده مدیر واحد، در پایانه ها، راه آهن و فرودگاه فقط برای کارکنان به عهده مدیران این مراکز است.
تمام پرسنل شاغل در تاسیسات گردشگری هم برای حفاظت فردی موظفند هنگام کار از ماسک، دستکش و لباس کار تمیز استفاده کنند و بر مبنای نوع شغل و ضرورت نزدیکی به گردشگران، مانند خانه دار هتل ها، استفاده از شیلد محافظ هم سفارش می شود. افرادی که در واحدهای اداری و مالی و امثالهم مشغول هستند به شرط وجود فاصله مناسب بین کارکنان و ارباب رجوع از انجام این عمل مستثنی هستند. پرسنل واحدهای دارای ارتباط مستقیم با گردشگران هم موظفند پیش از خروج از محل کار دوش بگیرند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب